ਮੈਂ ਅਯੁੱਧਿਆ ਹਾਂ… ਉਹ ਬਹਾਦਰ ਆਦਮੀ ਕੀ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਮੈਨੂੰ ਉਸਦਾ ਗੀਤ ਗਾਉਣ ਦਿਓ। ਮੈਨੂੰ ਦੁੱਖ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਅਤੇ ਬਹਾਦਰੀ ਨੂੰ ਵਿਸਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਦਾ ਸ਼ਾਬਾਸ਼, ਜਿਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮ ਨਾਲ ਇਨਸਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਨਾਇਕ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਈ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕਤਾ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ।
ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਭੁੱਲ ਗਏ ਹੋਵੋਗੇ। ਮੈਂ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਨਿਹੰਗ ਫਕੀਰ ਸਿੰਘ ਹੈ। ਰਾਮ ਦੇ ਗੱਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰਾਮ ਜਨਮ ਭੂਮੀ ‘ਤੇ ਝੰਡਾ ਲਹਿਰਾਇਆ ਅਤੇ ਇਮਾਰਤ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ‘ਤੇ ਰਾਮ-ਰਾਮ ਲਿਖਿਆ।
ਰਾਮ ਜਨਮ ਭੂਮੀ ਮੁਕਤੀ ਸੰਗਰਾਮ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਪਲਬਧ ਸਬੂਤ ਅਵਧ ਪੁਲਿਸ ਸਟੇਸ਼ਨ ਅਫਸਰ ਸ਼ੀਤਲ ਦੂਬੇ ਦੀ 28 ਦਸੰਬਰ 1858 ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਸਜਿਦ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਿੱਖ ਫਕੀਰ ਖਾਲਸੇ ਦੀ ਪੂਜਾ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈ। ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਨਿਹੰਗਾਂ ਨੇ ਇੱਥੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਲਈ ਹਵਨ ਅਤੇ ਪੂਜਾ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮਸਜਿਦ ਕੰਪਲੈਕਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੇਵਤੇ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਵੀ ਲਗਾਇਆ ਸੀ। ਫਕੀਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਨਾਲ 25 ਹੋਰ ਨਿਹੰਗ ਵੀ ਸਨ।
ਇਸ ਤੋਂ ਦੋ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਬਾਬਰੀ ਮਸਜਿਦ ਦੇ ਖਤੀਬ ਮੁਹੰਮਦ ਅਸਗਰ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ‘ਤੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਦਰਜ ਕਰਵਾਈ। ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਇਸ ਵਿਵਾਦ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਨਿੱਜੀ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ‘ਤੇ ਰੌਸ਼ਨੀ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਇਸ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਅਨੁਸਾਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਨਿਹੰਗ ਸਿੱਖ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਰਕਾਰੀ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਨੇ ਇਮਾਮ ਦੇ ਚਬੂਤਰੇ ਦੇ ਕੋਲ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਥੜ੍ਹਾ ਬਣਵਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਤਸਵੀਰ ਵੀ ਲਗਾਈ ਸੀ। ਉਥੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਅਤੇ ਪੂਜਾ ਅਰਚਨਾ ਲਈ ਅਗਨੀ ਜਗਾਈ ਗਈ ਅਤੇ ਹਵਨ ਕੀਤਾ। ਸਾਰੀ ਮਸਜਿਦ ਉੱਤੇ ਕੋਲੇ ਨਾਲ ਰਾਮ-ਰਾਮ ਲਿਖਿਆ ਸੀ।
ਮੁਹੰਮਦ ਅਸਗਰ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬਾਬਰੀ ਮਸਜਿਦ (ਮਸਜਿਦ ਦੀ ਚਾਰਦੀਵਾਰੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਵਿਹੜਾ) ਦੇ ਬਾਹਰੀ ਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਜਨਮ ਅਸਥਾਨ ਉਜਾੜਾ ਪਿਆ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਹਿੰਦੂ ਸੈਂਕੜੇ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਆ ਰਹੇ ਸਨ।
ਉਸ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਥਾਣੇਦਾਰ ਸ਼ਿਵਗੁਲਾਮ ਦੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਕਾਰਨ ਰੇਹੜੀ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਉੱਥੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਕੱਦ ਜਿੰਨਾ ਉੱਚਾ ਥੜ੍ਹਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਸੀ। ਮੁਹੰਮਦ ਅਸਗਰ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਕੋਤਵਾਲ ਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਦਾ ਮੁਆਇਨਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਉਸਾਰੀ ਨੂੰ ਢਾਹੁਣ ਲਈ ਕਿਹਾ।
ਹਾਈਕੋਰਟ ਨੇ ਨਿਹੰਗ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਨੂੰ ਸਬੂਤ ਵਜੋਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ
ਇਲਾਹਾਬਾਦ ਹਾਈ ਕੋਰਟ ਨੇ ਆਪਣੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਵਿੱਚ ਫਕੀਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਨੂੰ ਅਟੱਲ ਸਬੂਤ ਵਜੋਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਹਿੰਦੂ ਮਸਜਿਦ ਵਿੱਚ, ਅੰਦਰਲੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਚਬੂਤਰਾ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਸੀਤਾ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਅਸੰਭਵ ਹੁੰਦਾ ਜੇਕਰ ਪੂਰਾ ਕੰਪਲੈਕਸ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀ ਮਲਕੀਅਤ ਹੁੰਦਾ।
ਮੈਂ ਫਕੀਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤਾ ਉਲਝਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ ਜਿੰਨਾ ਪਿਆਰਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੀ ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਬਿਠਾ ਕੇ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹਾਂਗਾ ਅਤੇ ਚਾਹਾਂਗਾ ਕਿ ਉਸਦੀ ਬਹਾਦਰੀ, ਹਿੰਮਤ ਅਤੇ ਸ਼ਰਧਾ ਨੂੰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਸਮਝਿਆ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰਿਆ ਜਾਵੇ। ਰਾਮ ਭਗਤਾਂ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਬਣਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨਿਹੰਗ-ਸਿੱਖ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਿਰ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ ਨਾਲ ਝੁਕ ਜਾਵੇ।
